Week 2

Na nog een rondje fietsen langs een aantal ruines in Ayutthaya ben ik op de bus gestapt naar het noorden, Sukhothai. Dit keer niet in een lokale stinkbus maar in een grote travel bus van alle gemakken voorzien: airco, toilet en niet onbelangrijk, voldoende beenruimte. Een hele plezierigheid want je reist van Maastricht naar Groningen en weer terug, een rit van ruim 8 uur.

Sukhothai is een kleine stadje halverwege het noorden, tussen Bangkok en Chiang Mai. Een mooie tussenstop om uiteindelijk door te reizen naar Chiang Mai. Die ochtend had ik vroeg de wekker gezet om alle bekende ruines en Sukthothai te zien, want om 3 uur 's middags zou de bus alweer vertrekken naar Chiang Mai. Op het fietsje, vroeg in de morgen, ging ik alle ruines af. Nu zag ik het voordeel van vroeg opstaan in Thailand. Het was zo lekker rustig, heerlijk, eindelijk niet overal die toeristen die je foto's verkloten :)

Na weer een lange zit (6 uur) kwam ik in de avond aan in Chiang Mai. Hier had ik zin in. Eindelijk. Nou gaat het beginnen. Even geen tempels meer, geen ruines. Chiang Mai is op Bangkok na de grootste stad van Thailand. Je hebt het gevoel alsof je in een gigantisch drop terecht komt. Het heeft nauwlijks echte hoge gebouwen, zoals in Bangkok, en het is omringt door de natuur. Je kunt hier tal van activiteiten doen: ziplinen, olifanten trips, jungle trekkingen, kookcursussen, grand canyon. Maar goed, ik was natuurlijk niet de enige in Chiang Mai. Tot nu toe ging het vinden van een hostel altijd vrijwel moeiteloos. Ik had gekeken waar het centrum van Chiang Mai was, me daar laten droppen door een Tuk Tuk en voila, alle hostels zaten vol. Vol, vol, vol. En dan denk je wel even, ... (dat ja) Maar de aanhouder wint, na 9 keer vol te hebben gehoord was het 10e hostel raak.

Ik had zin in iets sportiefs. Elke keer die rondjes fietsen langs al die tempels en ruines, nu ga ik ECHT fietsen. De mooiste tempel van Chiang Mai bleek op de top van een berg te staan. Die tempel geloofde ik wel maar die berg met het veelbelovende uitzicht sprak me wel aan. Dus ik op de mountainbike naar boven, een klim van 11 km met hellingen waar ze in Nederland gewoon een trap maken. En dat met 32 graden. Na heel wat biertjes eruit gezweet te hebben was ik dan eindelijk boven. Of nouja, boven, de fiets kon in ieder geval niet verder. Er volgde namelijk nog een klim van 200 traptredes naar de tempel. Toen ik als een opa boven kwam kon ik die tempel wel schieten. Ik liep naar de rand van de berg om even van het uitzicht te genieten, wat overigens echt fantastisch was, om vervolgens met 50 km/h de berg af te racen. Ja oke klopt,. dat is niet zo veilig, maar wel leuk :) In de haarspeld bochten de auto's links en dan rechts inhalen, geweldig. Dat was de klim naar boven wel waard. En na zo'n tocht had ik wel een lekkere massage verdient, dacht ik zo. Nou, dan kan ik je 1 ding vertellen,. neem dan beslist geen thaise massage. Man, man, dat vrouwtje heeft me helemaal dubbel gevouwen. Ik op mijn buik en zij met der hakken op mijn kuiten en zodra ik kreunde van de pijn, drukte ze nog even wat harder om de 'energiebrok' eruit te drukken. Nou,. dat had ze goed gedaan. Het komende jaar heb ik geen last meer van ' energiebrokken' .

Vrijdag morgen liep ik Elephant Nature Park binnen en ook hier kreeg ik te horen, vol, vol, vol. Het lijkt wel hoogseizoen ofzo.. De eerste datum was pas 3 en 4 februari. Ja,. ik ga niet nog 2 weken hier wachten tot het 3 februari is. Dus ik mijn plannen wijzigen. Dan kom ik later wel weer terug naar Chiang Mai. Dus ik een scooter gehuurd en de beroemde weg van Chiang Mai naar Pai met de scooter afgelegd. Een rit van ongeveer 4 uur met 762 bochten. (nee Jochem die heb ik niet geteld, dat staat in de Lonely Planet ;)) Wat een rit was dat. Met die fiets ging het al hard, maar die scooters hier zijn helemaal gek. Of scooters, motors kun je beter zeggen. 50 cc,. dat kennen ze hier niet. Het begint bij 125 cc. Nou heb je dat ook wel nodig met al die bergen, maar nu begrijp ik ook waarom hier zoveel ongelukken gebeuren. En ook ik kan me dan toch niet altijd inhouden. Je begint verstandig, lekker rustig van het uitzicht genieten, waarom niet, ik heb toch vakantie, wat maakt het uit hoe laat ik aan kom, ik heb alle tijd. Maar die bochten nemen je mee en de motors schieten je voorbij en voor ik het wist trok ook ik het gas open. Vol door de bochten, links, rechts. Lachen man. Dat was kicken.

Aangekomen in Pai ging de knop even om. Wat er met je gebeurd als je deze stad (of beter gezegd dorp) binnenkomt is bijna niet te omschrijven. Het is hier zo chill, er hangt hier zo'n relaxte sfeer. Pai is een klein stadje midden in de bergen in het noorden van Thailand. Vroeger was het een rustig stadje, nu is het overgenomen door backpackers, maar dat maakt de sfeer zeker niet minder. Overal zijn restaurants en cafe's en de straat staat vol met kraampjes. Een en al gezelligheid. Het is echt een hippie stad, overal draaien ze reggae muziek en iedereen is aan het chillen. Hangend in hangmatten, liggend aan de rivier, of gewoon even niks. Sommige backpackers blijven hier wel een maand hangen om vervolgens weer verder te reizen. En dat begrijp je direct zodra je deze stad binnenkomt. Wat zou het heerlijk zijn om hier even een week te chillen. En dat ga ik doen ook. En wat zou het vet zijn om hier dan een week Muay Thai trainingen te volgen. 6 dagen lang, 2 keer, 2 uur per dag. Van 8.00 - 10.00 uur en van 15.00 - 17.00 uur. Vroeg opstaan, kei hard trainen en tussendoor heerlijk eten en lekker in de zon liggen. Dat leek me wel een goed vooruitzicht. Maandag gaan we beginnen.