Week 7

De reis in de staart van Thailand ging beginnen. Kloksgewijs wilde ik de mooiste en bekendste eilanden bezoeken met een start bij het Khao Sok National Park. Vanaf Koh Kood, via Bangkok naar dit park was ik weer eens 26 uur onderweg. Dankzij de nachtbus vanaf Bangkok kon ik de reis in 1 keer doorzetten waardoor ik om 9 uur in de ochtend weer helemaal gesloopt aankwam met maar 2 uur geslapen. Het plan was om de volgende dag een 2 daagse tour met een overnachting te doen in het Khao Sok National Park, het oudste natuurpark ter wereld. Bij aankomst ging de tour van die dag bijna vertrekken dus ik kon nog mee. Met geknepen oogjes zat ik in de truck die ons naar de ingang van het park bracht. We stapten in een longtailboot en voeren over het meer. M'n ogen stonden weer wijdt open van verbazing, ik was weer klaar wakker. De gigantisch grote kalksteen rotsen begroeit met heldergroene bossen stegen op uit het meer. Met z’n 740 km2 jungle en een meer van 165 km2 is het groot genoeg om even een rondje te varen. Na een half uur in de longtailboot tussen de kalksteen rotsen door kwamen we aan bij een aantal drijvende huisjes waar we zouden verblijven. Voor iedereen een eigen huisje. Bij het openen van je deur stapte je zo het meer in om een duik te nemen. Na onze spullen in het huisje te hebben gelegd ging het dagprogramma beginnen. We stapte weer in de longtailboot op weg naar een grot. Met een zaklamp, waterbestendige schoenen en een zwembroek aan klommen we door de dichtbegroeide jungle van het Khao Sok National Park. Het was belachelijk heet en benauwd in de jungle dus die kleding kwam mij wel goed uit. Maar die hadden we eigenlijk voor wat anders nodig. Naast de zware tocht door de jungle om bij de grot te komen, van berg op en berg af, over boomwortels klimmen en tussen takken door je eigen weg zien te vinden waren er een aantal rivieren die we moesten oversteken. Iedereen kopje onder om de tocht voort te zetten. Aangekomen bij de grot gingen de zaklampen aan om over de gladde stenen een weg te vinden. Spinnen zo groot als je hand, vleermuizen die langs je hoofd scheren en nogmaals rivieren dwars door de grot. En natuurlijk konden we weer lekker kopje onder. In het pikkedonker (het waren niet de beste zaklampen) zwommen we in de rivier die onze weg creëerde in de grot. Zelfs een daling van een kleine waterval was nodig om het licht aan het einde van de grot weer te zien.

In de avond stapte we weer in de longtailboot voor een night safari. Met de motor uit dobberden we in het pikkedonker langs de oevers op zoek naar apen. Geen aap gezien. Wat een teleurstelling. De volgende ochtend nog maar een safari dan. Nog voor het ontbijt stapte we weer in de longtailboot en dobberden we weer langs de oevers. Terwijl de zon opkwam hoorde je de apen geluiden uit de toppen van de bomen komen. Een aantal lieten zich wel zien maar echt dichtbij konden we helaas niet komen.

Vanaf het Khao Sok National Park ben ik richting de Surin Islands gegaan. Een eiland dat zo groot is als het centrum van Wageningen dat voor het grootste deel bestaat uit een berg waar geen paden zijn en je dus niet kunt komen. Je hebt hier dan ook helemaal niks, op een primitief restaurant en 30 tenten na. Er zijn geen resorts, geen hotels, geen supermarkten, geen pinautomaten, zelfs geen wegen, gewoon helemaal niks. Droom jij ook wel eens van een Expeditie Robinson eiland? Maar dan slaap je het liefst wel in een tentje i.p.v. onder een boom. En dan zou het ook wel lekker zijn als je gewoon de menukaart kunt pakken als je honger hebt. En doe er ook maar een snorkel setje bij dan. Is dat ook jouw belevenis van het mooiste eiland? Ik zat dus helemaal goed op de Surin Islands. Toen ik aankwam met de longtailboot ging het diepe donker blauwe water over in het ondiepe azuurblauwe water waarbij je onder de boot het kleurrijke koraal zag en de schildpadden en visjes in alle kleuren van de regenboog onder de boot door zwommen. Je had die snorkel helemaal niet nodig. Als eerst gooide ik al mijn spullen in mijn tent en toen moest ik nodig naar de wc. Er was een toilethok waarbij ik even achterom moest lopen voor de mannentoilet. Met dat ik me omdraai sta ik oog in oog met een varaan van zo’n 2 meter lang. Ik wist niet wat ik zag, dat hadden ze me ook wel even mogen vertellen haha. Maar die beesten deden niks. Hoewel ik hem aardig in mijn broek scheet van angst was die varaan nog meer bang voor mij en hij verdween dan ook snel weer in de jungle.
Daar waar je bij het Khao Sok National Park zoveel moeite moest doen om een aap te spotten liepen ze bij de Surin Islands gewoon tussen de tenten door. Soms was het net een dierentuin, met varanen, apen en vlinders zo groot als je hand en in alle kleuren van de regenboog, met heremietkreeften nog groter dan tennisballen en roofvogels die over het eiland heen scheerden. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het leven onder water. 2 keer per dag kon je een snorkel tour boeken waarbij je voor 5 euro met een longtailboot rondom het eiland werd gebracht om de onderwater wereld te ontdekken. En wat was die mooi. Zoveel verschillende kleuren visjes had ik nog niet eens in een aquarium gezien. En dan ook nog met schildpadden, octopussen en haaien. Haaien?!?! Niet van die hele grote hoor, maar het waren wel haaien ja. Daar zwom ik dan met m’n snorkel en m’n gopro waar ineens 8 haaien van 1,5 meter vlak voor mij langs zwommen. Wat was dat magisch.
Op het eiland zelf besef je het bijna niet maar ik denk dat ik wel kan zeggen dat dit het allermooiste eiland is wat ik ooit gezien heb.